Laaggeletterdheid betekent vaak dat patiënten ook vaardigheden missen om hoofdzaken van bijzaken te onderscheiden. Tijdens een consult presenteert een patiënt triviale zaken – het hondje van de buurvrouw dat is overleden – en niet geordend de klachten.

Veel mensen die laaggeletterd zijn hebben moeite met:
⦁ spreken/begrijpen, lezen, schrijven, rekenen
⦁ abstraheren, hoofd- en bijzaken onderscheiden
⦁ samenvatten, categoriseren
⦁ plannen, zelfreflectie
⦁ een tweede taal kunnen leren

Een gesprek tussen huisarts en patiënt kan op het oog soepel verlopen, terwijl achteraf blijkt dat de patiënt er weinig van begrepen heeft. Dit kan tot frustratie en een onprettig gevoel leiden zowel bij huisarts als bij patiënt. Patiënten die zich veilig en op hun gemak voelen, zullen eerder aangeven dat zij woorden niet begrijpen of uitleg nog eens willen horen. In de communicatie met laaggeletterden is de non-verbale communicatie daarom erg belangrijk.

tips
Een uitleg rondom medicatie als ‘drie maal daags’ is soms moeilijk te begrijpen. Beter is het in zo’n situatie om aan te sluiten bij de belevingswereld van de patiënt. Bijvoorbeeld: ‘na het ontbijt’, ‘na het avondeten’ en ‘na het bidden’.

bronnen
Handig zijn de checklist van de LHV ‘LHV-checklist op maat van laaggeletterden’ en het ‘Werkplan laaggeletterdheid in de huisartsenpraktijk’ van Landelijke Achterstandsfondsen:

Download de toolkit laaggeletterdheid van de LHV:
https://www.lhv.nl/service/toolkit-laaggeletterdheidhttps://www.lhv.nl/service/toolkit-laaggeletterdheid

In het Werkplan is veel praktische informatie te vinden. Bijvoorbeeld hoe een afsprakenkaartje er uit ziet dat getest is onder laaggeletterden. De uitgebreide toolkit helpt u uw praktijk en de zorg die u verleent toegankelijker te maken voor laaggeletterden. U treft er heldere uitleg en advies, ook over bijvoorbeeld de praktijkinrichting en rondom medicatie.

http://www.zel.nl/wp-content/uploads/2014/09/Werkplan-Laaggeletterdheid-in-de-huisartsenpraktijk.pdf

http://www.lezenenschrijven.nl/